Takksemd :) :)

Katten ligg i stolen min. Ho ligg der til eg skal bruke den. Då må ho skifte plass. Hunden ligg på golvet. Dei er tilårskomne begge to, gamle etter dyreåra sine. Kallen sit i stolen og les, og eg prøver å få skrive noko.
Vi er eldre vi og, tilårskomne. Såleis er vi aldrande alle. Vi kjenner vanane og uvanane, og veit at når katten står foran døra vil ho ut, og når hunden slikkar meg på handa, tyder det det same. Mannen min går ut sjølv.

Det er fint å sitja slik, og berre nyte freden og roa. Eg er  faktisk  lukkeleg!
Takknemleg for at eg har helsa, og kan stå opp kvar morgon, kle meg og  gå ned trappene. Eg kan halde huset sånn nokonlunde i orden, laga mat og vaske klede. Vil eg gå ut , kan eg bruke føtene, og sjølv om eg ikke lenger kan springe, så kan eg gå-.
Dersom det er for langt kan eg bruke bilen, ein god og driftsikker ein, som attpå til er miljøvenneleg.

Eg har familie og vener, barn som bryr seg og ter seg vel, som har arbeid og gled seg over livet.
Landet er vakkert, fritt og me har gode ordningar både i liv og død.

Så veit vi det!