Skodde

Det var skodde i dagtidleg. Tjukk, grå skodde som gjorde at du ikkje såg langt, og at hus og tre forsvann i disen. Det draup , typisk skodderegn, våt og ufyseleg.
Mannen min sat og såg på veret , og sa:- Det blir overskya i dag. - Sjå ut, sa eg, så ser du at det er overskya.- Nei, eg vil ikkje , sa han. Så fortsette han å sjå på Yr på mobilen og nytte godveret.

Bilane køyrde sakte, og plutseleg såg du lyktene veldig godt. Eg hugsa eg såg nokre som likna på trekantar, og som var veldig kule. Trur eg vil ha slik bil neste gong, berre for lyktene si skuld!



                          

          Då eg nærmar meg jobben , vart skodda endå tettare. Eg skimta nesten ikkje husa.eingong. Det såg ut til å bli ein grå dag.
Skodde kan vera spanande. Du veit aldri kva du finn når du går i skodda. Men går du på fjellet, er skodda farleg. Ho leier deg vill, og du står der plutseleg og veit ikkje kvar du er.


Nokre morgonarar er verre enn andre. Det ligg som ei skodde over meg, seier du, og meiner at det er vanskeleg å få hovudet til å fungere, og tenkje positive, klargjerande og kreative tankar om det du held på med. I staden slepar du deg fram, og prøver å gjere rutinearbeid, eller berre gjev deg og legg deg på sofaen.

   Nokre gonger er skodda " åndeleg" . Du veit ikkje kvar du skal gå, eller kva du skal velje. Du har mist noko, du manglar noko, du har ikkje jobb, ikkje vener, ikkje pengar, familien manglar . Du bed med salmisten : - Leid milde ljos, leid du meg fram. Eg treng ei sjå min veg så langt og vidt, eit steg er nok åt meg.

Så går du der. Du famlar ikkje, du går steg for steg, og så er du ute i ope lende igjen.  Under deg ligg skodda, over deg er himmelen. Du klarde det, du fylgde lyset du hadde, og vann!