Solskinn og regn.

Vi reiste heimifrå i solskinn. Det var  vakkert, og bilen brumma og vi koste oss på veg mot høgfjellet.
Eg sende melding om avreise dit vi skulle. "God tur. Kjør forsiktig i styggeveret."  Ein kort konsultasjon på Yr viste kva vi hadde i vente vestpå. Lærdal, Gudvangen hadde store nedbørsmengder.  Regnveret møtte oss i Vang, og hunden vart lufta ved at eg stod under bakdøra  på Hiachen, og let hunden gå i slakt band. Når du kjem vestover, pleier vatnet å renne av vegen så du slepp vannplanning, men denne gongen måtte me kjøre varleg  fleire stader. 

Men etterkvart slapp regnværet, og hunden vart lufta på vanleg måte. Han lukta og snuste, sleikte i seg vatn  og åt gras, før me reiste vidare. Skodda hang tungt, og  det var  mange trollske og spektakulære landskap vi såg på vegen.  Sola braut nesten gjennom skylaget, den

gyllte horisonten, og  gav håp om finvær. Då vi for over Hagelsundbrua,  var horisonten begynt å bli raudfarga, og vi skjønte at morgondagen vart  opplett.

Vi har mykje ver i Noreg. Det skifter, og særleg vestpå. Same dagen kan vere solskinn, regn , skodde og solskinn.
Livet er og omskifteleg. Ein dag kan starte i glede og ende i sorg.  Ein annan dag kan starte i skodde og ende i  fridom. Ein tredje kan  starte i tårer og ende i fred. Ein gong vil me sjå at alt som hende var livet. Det verste og det beste, det gode og det vonde, det søte og sure, det beiske og milde. Han som skapte oss, tok oss gjennom.  Vi vann!