Post med forviklingar

Har du hørt om Post Nord? Det er ei teneste som er oppretta for å sende varer frå firma til mottakar, anten dør til dør eller gjennom posten. Visjonen deira er PostNord leverer kommunikasjons- og logistikkløsninger i verdensklasse til fornøyde kunder.
Ei veldig fin teneste, i utgangspunktet, men eg har mange gonger hatt litt spesielle opplevingar med dette selskapet. Kanhende burde dei konsentrere seg litt om norke forhold, og skippe verden.

Første gongen bestillte eg garn til "fåresokk" gjennom ein ullvarefabrikk på Vestlandet. Eg bestillte to, og tenkte at svigerdotter mi, som også strikkar, skulle få seg fåresokkar også.
3 veker frå jul får eg beskjed frå Joker på Tjøtta at eg kan hente pakka, og at eg helst må hente den snart, fordi det er mykje pakker på postkontoret like før jul. Nå er det langt å reise til Nordland frå Hamar på så kort varsel, så etter litt prøving og feiling får eg kontakt med Jokerbutikken, og bed dei sende pakka vidare til meg. Mission accomlished, trudde eg. Men Joker hadde ikke lov til å omadressere pakka, så 14 dagar etter får eg ny hentemelding frå utkant-Nordland. Dei har framleis mykje pakker, og vil ha meg til å hente snarast, midt i julevask, julegaver og baking.
Ein telefon til ullvarefabrikken løyste det heile. Dei sende meg ny pakke, og både svigerdotter og eg fekk våre får.
Sokkane mine vart ein suksess, så eg strikka vidare, men mangla garn til å fullføre eit nytt par. Ny bestilling til fabrikken, og ny pakke gjennom PostNord, som skulle koma til den lokale butikken. Eg gleda meg til å få den, og strikke vidare i helga. Men i butikken var inga pakke, endå hentenummeret var riktig. På sporinga var pakka kome fram. Til slutt kom meldinga om at eg kunne hente den i nabobygda. Sjåføren hadde levert feil. Sidan utlevering hos oss er berre tirsdag og torsdag, var det lettare å sale gampen og dra dit, enn å vente enno ei veke. Eg fekk garnet til slutt, og kunne fullføre mine får nr.2

Kulepennar til bedrifta er blitt returnert til sendar på grunn av at vi ikkje var tilstades den eine dagen i veka det var utlevering på besøksadresse, sjøl om vi har presisert vanleg adresse

Her forrige veke skulle eg ha ny telefon. Det selskapet som har endra navn og blitt så mye betre, i følge seg sjølv, sende  meg bedriftspakke gjennom PostNord. Når du får bedriftspakke, må du vere heime når dei kjem, ellers vert den ikkje levert ut.
No ville skjebnens ironi at eg ville vere borte på utleveringsdagane i mi vesle bygd i 14 dagar, og dermed ville min smarttelefon med alle dei nye spanande finessane vandre attende til telefonselskapet med det nye namnet.
Alternativet var å hente . Det gjorde vi, på veg til Bergen. Berre for å oppdage at nanosimkort er noko anna enn vanleg simkort. Telia har nanosimkort i alle sine nye telefonar, så alle som får nye telefonar må byte. Men du må be om det, selskapet sender det ikkje automatisk. Kanhende fordi vi skal ergre oss ein gong til , kva veit eg?
Men dei sender simkortet i posten, i alle fall! Rett i postkassen! Hurra! Noen lever for å levere! Andre leverer i verden, men burde stikke fingeren i Norge og finne ut kor dei er!  God helg, med eller uten telefon.

Om vener og fiendar. Tankar frå hengekøya

Hengekøya er oppe!  Den er gamal og versliten, men tøyet og opphenget er sterkt, så den varar ein sesong til.
 Dagen etter hadde skjorene skite ho ned.! Heretter snur eg køya når eg går frå ho. Så har skjorene ei side, og eg den andre. Eg får vel vaske etter ei veke, om ikkje det regnar før.
 Eg undrar på kva som skal til for å bli kvitt desse fuglane! Visittkort på altanen og bilen, skvatring, og så er det storfamiliesamling på plenen. Disgusting fuglar!

Gunnar fekk låne ein luftpistol i går. Eg vonar han tilfeldigvis skyt på anna enn blink på uthusdøra.

Det er himmelen nære å liggje i hengekøya og sjå opp. Enno er ikkje lauvet kome skikkeleg, så eg kan sjå opp mot blå himmel og kvite skyer. Køya duvar sakte fram og tilbake, ryggrada er toleg bein, og eg kjenner at eg slappar av. Livskreftene kjem tilbake, og tankane sviv.
 Bøner, nye idear og tankane på det som er att av dagens gjeremål. Skjora kviler visst middag, ho og.
Hunden kjem og legg seg ned. Ho har oversikta no, når eg er i ro. Ei humle surrar forbi. Den andre i år. Så er det von om pollinering i år og, utan humlehotell
.                                         
Hønene sparkar og leitar etter småkryp. Den einaste staden på tomta som er maurfritt område, er i hønegarden. Så snart ein maur forvillar seg innafor, er han vomføde, og på veg inn i økosystemet til eit nytt egg. Veldig bra at maur kan gjere nytte for seg, dei og! Ein burde la hønene gå frie på tomta ! Så hadde maurane her på garden vorte ein del av den kosmiske heilskapen for godt.
Men sist dei gjekk lause , spaserte dei på gangvegen i staden, på veg til sentrum. Kanhende ville dei kjøpe ny bil, eller ein is? Vi har ikkje stort andre butikkar i  bykjernen her.
Elles har småfuglen oppdaga matfatet til hønene, så det er ofte ein sverm av småfugl inne i garden for å feite seg opp. Tuppene synest det er greit, men er heldigvis meir fiendtleg om skjorer  forvillar seg inn til dei.
Eg må sei at eg er glad hønene har skjøna kven som er fienden her i garden, og at vi har felles politikk i eit så viktig spørsmål. Det hadde vore vanskeleg å leve med femtekolonistar i hønegarden. Kanhende måtte eg redusere på foret, eller ha ei forelesingrekke om kven som var ven og uven. Men no har vi eit felles standpunkt, eit standpunkt vi deler med hund og katt.
Vi er innafor, og skjorene er utanfor det gode selskap. Let it  so be!

Så duvar køya i vinden. Eg bevilgar meg 5 minuttar til. La dei to  humlene  suse.